در دلم شوق وصال تو چه غوغا کرده
دیده را اشک فراقت همه دریا کرده

آنکه چشم از همه اغیار به لطفت بر بست
چشم بر طلعت نورانی تو واکرده

بر دل آل نبی آنچه غم آمد هموار
همه بر قلب تو ای مونس جان جا کرده

با دل غمزده ات, کرده شرار اندوه
آنچه آتش به در خانه ای زهرا کرده

خبری نیست مرا از تو وکویت, افسوس
حبذا آنکه سر کوی تو مأوا کرده

سخت بر منتظرانت گذرد گر شنوند
که خدا امر تو موکول به فردا کرده

ملتجی سر به هوا نیست ولی حیران است
شوق دیدار تواش واله وشیدا کرده